Undo

- از مرگ میترسی؟
+آره
- چرا؟
+ممکنه آتئیستا درست گفته باشن و این تنها فرصتی باشه که میتونستم زندگی کنم، ولی ازش لذت نبردم و تموم شده، شایدم ادیان ابراهیمی درست بودن و بعد از این هم یه زندگی دیگه هست، فکر نمیکنم اونجا هم بهتر از اینجا باشه، یه جورایی مطمئنم بدتره، شایدم اونایی که به تناسخ باور دارن، باورشون درست بوده و روز از نو روزی از نو، من دوباره این مزخرفو نمیتونم تحمل کنم.
- خودت میفهمی چی میگی؟
+آره، من زندگی رو دوست ندارم ولی نمیخوام بمیرم، میخوام هیچوقت بوجود نمیومدم، من مطمئنم من نخواستم که بوجود بیام، چرا دکمه Undo نداره؟

Where is my place in this world?

از پنجره کافه به بیرون زل زده بودم، همون کافه ای که تنها میرم، نه اونایی که با بچه ها برای شادی و شلوغ بازی یا درددل میریم یا حتی اونایی که وقتی خسته ایم میریم و لش میکنیم و به رفیقمون که صاحب کافه اس میگیم هر چی خودت دوست داری و راحتی بیار. اینجا، این میز، این پنجره، برای خودمه، تنهای تنها، شایدم خیلی تنها نه، من و خاطره هام؟ خیالبافیام؟ تصمیم هام؟ آینده و گذشته، ترس، insecurity... اینجا منم!